Trip naar Kasteel Groeneveld.
Na een ontzettend moeilijke tijd, waarbij ik mijn vrouw en voet verloor was ik blij om vandaag 22 Juni voor het eerst met Stichting Mee-Doen Purmerend op pad te gaan. Kasteel Groeneveld was de bestemming.
Met een schoolreisjes gevoel zat ik te wachten tot Hillie onze chauffeuse voor die dag op het afgesproken tijdstip voor mijn deur stond en mij per rolstoel maar de bus begeleide Deze zag er bij aankomst heel gezellig uit, Fraai versierd met slingers, vlaggetjes in ballonnen, want, er was een jarige aan boord. Na voorstellen en felicitaties vertrokken we richting het Gooi. Er heerste een prettige sfeer inde bus, mede door gezellige muziek en en toe een babbeltje.
Onderweg werd er in een bosrijke omgeving gestopt en was het tijd voor een bakkie.
Maria toverde van alles uit haar koelboxen en binnen no time zaten we te genieten van koffie/thee en gebak.
Na nog wat gekeuvel was het – op naar ons einddoel.
De eerste aanblik was overweldigend, wat een mooi kasteel, en eenmaal binnen ging de bewondering door.
Leuke gevulde open kistjes aan de wand met allerlei natuurlijke producten, gefabriceerd uit plantmateriaal rondom het kasteel. Bolletjes touw, stukjes jute kleine flesjes met gedroogde zaden enz. Heel leuk om te zien, knap gedaan. Te veel om op te noemen.
Het is ondoenlijk om alle mooie dingen op te noemen maar een eyecatcher wil ik u niet onthouden, er waren enkele mooie houten vazen, ze waren gedraaid en geproduceerd uit 1900 jaar oude eiken funderingspalen destijds door de romeinen vanuit de Ardennen naar Valkenburg gebracht. Wat een prachtig staaltje recycling.
Na bezichtiging van de mooie zaalachtige kamers gevuld met antieke spullen en schitterende kroonluchters was alleen de zolder nog aan de beurt.
Rien Poortvliet (bekende tekenaar) heeft daar een kabouter dorp gesticht.
Kabouters in allerlei hoedanigheden vervullen hun dagelijkse bezigheden in allerlei leuke situaties
Grappig om te zien.
Eigenlijk had ik eerder moeten vermelden dat Hillie zo ontzettend goed mij van kamer naar kamer loodste, want de drempels leken wel gemaakt om rolstoelers buiten te houden, maar ja toen ze gemaakt werden bestonden er nog geen rolstoelen. Hulde voor Hillie!
Uiteindelijk nog een bezoekje van de kasteelwinkel en ons verblijf aldaar zat er weer op.
Buitengekomen bleek er een regenbui boven ons te hangen en inplaats van in de natuur te picknicken, werd dat maar in de bus gedaan. Het smaakte er niet minder om, het was heerlijk, Jammer genoeg geen wandelweer dus werd de thuisreis aanvaard.
Bij thuiskomst, na hartelijk afscheid te hebben genomen van de reisgenoten. in natuurlijk Maria en Hillie
word ik huiswaarts gereden, Hillie deed al vast de deur van slot en ik probeerde rugwaarts het licht hellend tuinpad te beklimmen.
Men hoort vaak zeggen dat – ik ben heus niet op mijn achterhoofd gevallen hoor, helaas kan ik dat niet beamen want ineens. maakte ik een duikeling en ik rolde keihard met mijn achterhoofd op straat. Grote paniek, iedereen kwam toegesneld om de schade op te nemen. Schijnbaar heb ik een kop van gewapend beton want er waren gelukkig geen nare gevolgen. Wederom hulde voor Hillie want zij heeft mij helemaal alleen van de straat geplukt en in de inmiddels recht gezette stoel gezet. Eind goed al goed, een beetje vreemd slot van een gezellige dag, maar gelukkig goed of gelopen. Fijn om terug te zien.
Jan Dijst