Zo’n 8 jaar geleden ontmoette ik, in een kleine badplaats aan de Noorzeekust, een lieve en vriendelijke vrouw die Joke bleek te heetten. Toen ik Joke voor het eerst zag, dacht ik in eerste instantie dat zij drugs had gebruikt en stoned was. Zij was wat onvast in haar bewegingen en ook een beetje versuft en afwezig. Toen wij eenmaal aan de praat raakten, bleek al gauw dat zij helemaal niet stoned was of drugs had gebruikt. Toen zij mij haar verhaal vertelde, voelde ik een diep respect en medelijden voor haar.

Zij vertelde mij dat haar man nog niet zo lang geleden het leven niet meer zag zitten en zelfmoord had gepleegd. Joke kon dit totaal niet verwerken en was volledig van de kaart. Zij kon het verlies van haar man niet verwerken en wendde zich tot haar huisarts. Blijkbaar wist de huisarts niet goed om te gaan met de situatie van Joke en de huisarts schreef Joke “Oxazepam” voor.

Dit medicijn wordt gebruikt bij angst en gespannenheid. Het werkt rustgevend en ontspant de spieren, maar het maakt ook suf. Vandaar ook dat ik bij onze ontmoeting dacht dat Joke stoned was. Joke had een klein hotel / pension en na de dood van haar man verwaarloosde zij het hotel / pension omdat zij, mede door de invloed van de medicijnen die zij gebruikte, de werkzaamheden niet meer goed kon uitvoeren en daar ook de energie niet meer voor had. Omdat het hotel / pension in verval begon te raken, besloot Joke om de hele boel te verkopen. Nadat de makelaar zijn best had gedaan en het hotel / pension van Joke had verkocht nam een goede vriendin van Joke, die verpleegster was, Joke mee naar het A.M.C.

De gezondheid van Joke leek niet echt te verbeteren en daarom had de vriendin van Joke een afspraak gemaakt zodat Joke eens goed onderzocht kon worden. Na een aantal onderzoeken kreeg Joke de uitslag en het bleek dat Joke leed aan de ziekte van “Pick” (spreek uit: “Piek”). De ziekte van “Pick” is een vorm van dementie die voornamelijk voorkomt bij mensen op de wat jongere leeftijd zo tussen de 50 en 60 jaar. Op langere termijn zou Joke hieraan kunnen overlijden zo was het bericht. Het leek beter te zijn voor Joke dat zij niet meer zelfstandig zou wonen, maar zich zou laten opnemen in een verpleeghuis.

Hoewel Joke zich soms alleen voelde, was zij eigenlijk wel op haar plaats in het verpleeghuis en de jaren verstreken. Na een jaar of 6 in het verpleeghuis ontmoette Joke op een dag een hele leuke meneer en werd op slag verliefd op hem. Deze leuke meneer was een kapitein op de wilde vaart en had tot 2 keer toe een zware beroerte gehad. Hij zit in een rolstoel en is rechts verlamd. Inmiddels is Joke met haar nieuwe liefde alweer 2 jaar samen. Joke heeft nooit kinderen gehad, maar Joke verzorgt haar liefje als een echte “moederkloek”.

Zij helpt en vertroetelt “haar kapitein” zoveel als zij maar kan. Nu naderen langzamerhand de Kerstdagen weer en Joke en haar “lover” verheugen zich hier enorm op. Zij zitten vaak hand in hand bij elkaar en zijn stapelgek op elkaar. Zij kan niet meer zonder hem en hij kan niet meer zonder haar. De kapitein is erg emotioneel en dan huilt hij soms. Joke is vol liefde en troost hem dan.

Zij draaien Kerstmuziek en ook muziek van Pavarotti en Mario Lanza. Soms drinken zij gezellig met elkaar een wijntje, gemixt met frisdrank. Joke is nu 63 jaar en haar kapitein is nu 73 jaar. Volgens de dokter gaat het goed met Joke en kan zij nog jaren voort. Ik wens Joke en haar kapitein hele fijne feestdagen en wens dat zij nog heel veel jaren gezond en gelukkig met elkaar zullen zijn……………….

Sjaak Aue.